Толькi ў сэрцы трывожным пачую
G Em Am D
За краiну радзiмую жах,
G D Am C D
Успомню Вострую браму сьвятую
G Em Am D
I ваякаў на грозных канях.
Em D
У белай пене праносяцца конi,
Em D
Рвуцца, мкнуцца i цяжка хрыпяць,
G D G
Старадаўняй Крывiцкай Пагонi
C D G
Не разьбiць, не спынiць не стрымаць.
У бязьмежную даль вы ляцiце,
А за вамi, прад вамi гады,
Вы за кiм у пагоню сьпяшыце,
Дзе шляхi вашы йдуць i куды?
Мо, яны, Беларусь, панясьлiся
За тваiмi дзяцьмi наўздагон,
Што забылi цябе, адраклiся,
Прадалi i аддалi ў палон.
Бiце ў сэрцы iх, бiце мячамi,
Не давайце чужынцамi быць,
Хай адчуюць як сэрца начамi
Аб радзiмай старонцы балiць.
Мацi родная, мацi краiна,
Не суцiшыцца гэтакi боль,
Ты прабач, ты прымi свайго сына,
За цябе яму ўмерцi дазволь.
Усё лятуць i лятуць тыя конi,
Срэбнай збруяй далёка грымяць.
Старадаўняй Крывiцкай Пагонi
Не разьбiць, не спынiць, не стрымаць.
Старадаўняй Крывiцкай Пагонi
Не разьбiць, не спынiць, не стрымаць.
Старадаўняй Крывiцкай Пагонi
Не разьбiць, не спынiць, не стрымаць
