Sumarok – Год

Dm Am
ты абяцала мне зіму, ды раптам стала цѐплым летам.
G F Am
хадзілі месцамі, дзе сонца шчыра ззяла над сусветам.
Dm Am
а я знайшоў у тваіх вачах бурштын марскіх пяшчотных фарбаў.
C B Am
ты падарыла цеплыню, хоць я зімы бясконца прагнуў.

я прачытаю табе верш, ты засмяешся і схаваеш
у сваіх далонях салаўя, ты скажаш зноўку, што кахаеш.
я буду шчасцем іскрыць свет, спяваць і скокаць, як шалѐны.
я буду піць ваду з крыніц і спаць пад ценем дрэў зялѐных.

з выяваў паглядзяць цары, неадабральна зрушаць бровы.
я ў стане вечнае вясны нап’юся ўшчэнт, наўпрост у дровы!
ты мне даруеш, сонца, што я недзе не патрапіў у ноту,
але не ў гэтым мой спакой — бо год, як я забіў самоту!