Калі нехта кажа: “Бывай!” – гэта шчэ не значыць – канец.
C G Dm Am
І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць сьмерць.
C G Dm Am
І хаця не відаць – куды, і надзея – ні на каго,
C G Dm Am
Ты паслухай: зьвіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог.
C G Dm Am
Гэта – скрозь цемру прамень. Гэта – вецер, што рве смугу.
C G Dm Am
Гэта – новы сонечны дзень. Гэта – праз забароны рух.
C G Dm Am
Гэта – годна падняты сьцяг. Гэта – шыхт, што гатовы ў бой.
C G Dm Am
Гэта – крыж на тваіх плячах. Гэта – людзі разам з табой.
C G Dm Am
Гэта – тысячы моцных ног, што пячатаюць цьвёрды рытм.
C G Dm Am
Гэта – не яны. Ведае Бог: гэта – мы! Гэта – мы!
C G Dm Am
Ты пачуеш: зьвіняць званы. Калі здольна пачуць душа
C G Dm Am
Голас продкаў з далечыні, голас, што не заглушыць час,
C G Dm Am
Голас памяці гэтай зямлі, гэтых рэчак, гэтых лясоў,
C G Dm Am
Тых народаў, што тут жылі… Ты паслухай: мацнее звон.
C G Dm Am
Гэта – скрозь цемру прамень. Гэта – вецер, што рве смугу.
C G Dm Am
Гэта – новы сонечны дзень. Гэта – праз забароны рух.
C G Dm Am
Гэта – годна падняты сьцяг. Гэта – шыхт, што гатовы ў бой.
C G Dm Am
Гэта – крыж на тваіх плячах. Гэта – людзі разам з табой.
C G Dm Am
Гэта – тысячы моцных ног, што пячатаюць цьвёрды рытм.
C G Dm Am
Гэта – не яны. Ведае Бог: гэта – мы! Гэта – мы!
C G Dm Am
Калі нехта кажа: “Бывай!” – гэта шчэ не значыць – канец.
C G Dm Am
І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць сьмерць.
C G Dm Am
І хаця не відаць – куды, і надзея – ні на каго,
C G Dm Am
Ты паслухай: зьвіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог.
